මර්ගරීතා ලොත්ති උපත ලැබුවේ 1381 දී ඉතාලියේ උම්බ්රියාවේ කැසියා ගමේ උපත ලැබුවාය. ඇගේ නමේ එනම් මාගරිටා, යන්නෙහි අර්ථය වූයේ ''මුතු" යන්නයි. සියලු දෙනා ඇයව ආදරයෙන් හැඳින්වූයේ රීටා ලෙසයි, එය ඇගේ බව්තීස්ම නාමයේ කෙටි ස්වරූපයයි. ඇයගේ දෙමාපියන් වන අන්තෝනියෝ සහ අමාතා ලොත්ති වංශවත්, පුණ්ය කටයුතු කරන පුද්ගලයන් ලෙස ප්රකට ව සිටින ලදි.
ආගමික සහෝදරියන්ගේ කන්යාරාමයකට ඇතුළු වීමට අවසර දෙන ලෙස ඇය නැවත නැවතත් කළ ඉල්ලීම් නොතකා ඇගේ ධනවත් දෙමාපියන් ඇගේ විරෝධයද නොතකා ඇයට වයස අවුරුදු දොළහේදී පාඔලෝ මන්චිනි නම් ධනවත් එමෙන්ම දරදඬු මිනිසෙකුට එතුමිය විවාහ කරදුන්හ. එතුමිය යහපත් බිරිඳක් ද පුතුන් දෙදෙනකුගේ දයාබර මවක් ද වෙමින් පවුලේ කටයුතු මනාව ඉටුකළාය. ඇගේ ස්වාමිපුරුෂයා වන පාවුලෝ මැන්සිනි, කැසියා ප්රදේශයේ බොහෝ සතුරන් සිටි ධනවත්, ඉක්මන් කෝපය ඇති, දුරාචාර මිනිසෙකු ලෙස ප්රසිද්ධ විය. විවාහය වසර දහඅටක් පැවතුන අතර, එම කාලය තුළ ඇය ආදර්ශවත් බිරිඳක් සහ මවක් ලෙස ක්රිස්තියානි සාරධර්ම අනුගමනය , තම ස්වාමිපුරුෂයාගේ අපවාදාත්මක හැසිරීමෙන් හැරවීමට උත්සාහ කළාය.
රීටා වසර ගණනාවක් ඔහුගේ අපහාස, ශාරීරික හිංසන සහ ද්රෝහීකම් විඳදරා ගත්තාය. නිහතමානීකම, කරුණාව සහ ඉවසීම තුළින්, රීටාට තම සැමියා වඩා හොඳ පුද්ගලයකු බවට පත් කිරීමට හැකි විය. රීටා අවසානයේ පුතුන් දෙදෙනෙකු බිහි කළ අතර ඔවුන්ව ක්රිස්තියානි ඇදහිල්ලේ ඇති දැඩි කළාය.
ධනවත් පවුල් අතර වූ ආරවුලකදී ඇගේ සැමියා මැරුම් කෑ අතර තම සැමියාගේ මිනීමරුවන්ට අවමංගල්ය උත්සවයේදී ඇය ප්රසිද්ධියේ සමාව ලබා දුන්නාය.
ඇගේ පුතුන් වැඩෙත්ම, තම පියාගේ ඝාතනයට පළිගැනීමට ඔවුන් කැමති විය. තම පුතුන්ගේ ආත්මය අහිමි වේ යැයි බියෙන් රීටා ඔවුන්ව ප්රතිප්රහාරවලින් වළක්වා ගැනීමට උත්සාහ කළ නමුත් එය සාර්ථක වූයේ නැත. ඇය දෙවියන්ගෙන් ඉල්ලා සිටියේ තම පුතුන් පළිගැනීමේ මාවතෙන් ඉවත් කර මරණීය පාපය සහ මිනීමැරුම් වළක්වන ලෙසයි. වසරකට පසු ඇගේ පුතුන් අතීසාරයෙන් මිය ගිය අතර, එය ඇගේ යාච්ඤාවට දෙවියන් වහන්සේගේ පිළිතුර බව විශ්වාස කරන අතර, නිරයේ දඬුවම් ලැබිය හැකි මාරාන්තික පාපයක් කිරීමේ අවදානමට වඩා ස්වභාවික මරණය ඔවුන්ව රැගෙන යාම ඇගේ යාච්ඤා බලය නිසා සිදු විය.
දස අට වසරක් බිරිඳක් ද මවක් ද ලෙස විසූ ඇය එක වරම වැන්දඹුවක් වූවාය. දරුවන්ද අහිමි වූයෙන් මෙලොව සියලු බැදීම් වලින් මිදීමට ඉඩ ලද එතුමිය කුඩා කල පටන් තමන් තුළ වූ තාපසිකාවක වීමේ අරමුණ වෙත යළිත් පියමැන්නාය.
කැසියා හි ශාන්ත මරියා මැග්ඩලීන්ගේ තාපසිකාවන්ගේ ආරාමයට ඇතුළු වීමට ඇය කැමති වූ නමුත් ඇගේ කැමැත්ත ප්රතික්ෂේප විය. කන්යාරාමය රීටා ගේ යහපත් චරිතය සහ භක්තිවන්ත බව පිළිගත්තත්, ඇගේ සැමියාගේ ප්රචණ්ඩකාරී මරණයේ අපකීර්තිය නිසාත් ඇය කන්යාවක් නොවූ නිසාත් කන්යා සොහොයුරියන් ඇය හා සම්බන්ධ වීමට බිය විය.කෙසේ වෙතත්, ඇය ඇගේ අරමුණෙහි නොසැලී සිටි අතර කන්යාරාමය ඇයව පිළිගැනීමට පෙර කොන්දේසියක් ලබා දෙන ලදී:එනම් ඇගේ සැමියාගේ මිනීමරුවන් සමඟ ඇගේ පවුල සමඟි කිරීමේ කාර්යය. ඇය ඇගේ අනුශාසක සාන්තුවරයන් තිදෙනා (ජෝන් ද බැප්ටිස්ට්, හිපෝහි ඔගස්ටින් සහ ටොලෙන්ටිනෝහි නිකලස්) ඇයට උපකාර කරන ලෙස අයැද යාච්ඤා කළාය.
පවුල් අතර ඇති වූ ගැටුම් නිරාකරණය කර ගැනීමට ඇයට හැකි වූ අතර, වයස අවුරුදු තිස් හය වන විට, කන්යාරාමයට ඇතුළු වීමට ඇයට අවසර ලැබුණි.
පැවිදි සොයුරියක් ලෙස ජීවිතයේ ඉතිරි කාලය යැදුමෙන් නිහඬව ගෙවූ ඕ සැමවිටම කිතු සමිදුන්ගේ දුක්ප්රාප්තිය හා එකාග්රවීමේ උත්සාහයක සිටියාය.
දිනක් සුපුරුදු පරිදි කුරුස ප්රතිමාව අබියස යැදුමෙන් දැහැන්ගතව සිටි අවස්ථාවක ඇගේ නළල මත හටගත් කුඩා තුවාලයක් මගින් එතුමියට ජේසුස් වහන්සේගේ දුක්ප්රාප්තිය හා සම්බන්ධ වීමේ ඉඩකඩ උදාවූ බව කියැවේ.
එතුමිය අගුස්තීනු නිකායික පැවිදි වරියක ලෙස හිද 1457 මැයි 22 දා ක්ෂය රෝගයට ගොදුරුව මියගියාය.
1626 භාග්යවරයට ඔසවනු ලැබූ එතුමිය 1900 දී ශුද්ධවන්තියක ලෙස නම්කෙරිණි. එතුමිය දුෂ්කර කාරණා වලදී මැදිහත් වන මුනිවරිය මෙන්ම විවාහයේ ගැටලු වලට මුහුණ දෙන්නන්, අපහරණයට ගොදුරු වූවන්, වැන්දඹුවන් ගේද ආරක්ෂක මුනිවරියක ලෙස සලකනු ලැබේ.
එතුමියගේ මෘත ශරීරය ගොඩගත් අවස්ථා කීපයකම එය නොදිරා තිබූ අතර අදත් එම නොදිරූ සිරුර කසියාහී බැසිලිකාවේ ප්රසිද්ධියේ තබා ඇත.
0 Comments