''එම්මානුවෙල්' "දෙවියන් වහන්සේ අප සමඟය"

 

වඩිනු දෙව්මැසියා

පතා සිටිත් මෙලෝ දනා

සිරින් පිරි දිනේයා

දකින්ට සතුටිනා

''එම්මානුවෙල්'' මෙසායා ...මෙසියස් ...වඩින්නට සිටින තැනැන්වහන්සේ.... අපි නැවත නැවතත් ගායනා කරන්නේ “වඩිනු දෙව්මැසියා” යන හුරුපුරුදු ගීතිකාවෙනි. එම්මානුවෙල් යන්නෙහි අර්ථය "දෙවියන් වහන්සේ අප සමඟය"  යන්නය. යෙසායා 7,14 හි සඳහන් වන්නේ ... සමිඳාණන් වහන්සේ ම නුඹලාට ලකුණක් දෙන සේක. බලන්න, කන්‍යාවක් පිළිසිඳගෙන පුත්‍රයෙකු බිහි කරන්නී ය; එම්මානුවෙල් යන නම ඔහුට තබන්නී ය යනුවෙනි.

මතෙව් ශුභාරංචිය අපට මතක් කර දෙන්නේ ජේසුස් වහන්සේ මෙම අනාවැකියේ ඉටුවීම බවය. දෙවියන් වහන්සේ අප සමඟ මාංසයෙන්, මිනිස් ළදරුවෙකු ලෙස ඉපදී, සෑම අවස්ථාවක දීම මනුෂ්‍යාකාරයෙන් කටයුතු කරන ලදි. එය ජොහන් ශුභාරංචියේ පෙරවදනෙහි වඩාත් උසස් ආකාරයකින් දෝංකාර නංවයි.

        සියලු මනුෂ්‍යයන් ආලෝකවත් කරවන සත්‍ය ආලෝකයාණෝ, ලොවට උදා වෙමින් සිටි සේක. උන් වහන්සේ ලෝකයෙහි සිටි සේක; ලෝකය ඇති වූයේ ද උන් වහන්සේ කරණකොටගෙන ය. එහෙත්, ලෝකයා උන් වහන්සේ හඳුනා නොගත්හ. උන් වහන්සේ සිය දේශයට වැඩම කළ සේක, එහෙත්, ස්වකීය ජනතාව උන් වහන්සේ නොපිළිගත්හ. එසේ වුව ද උන් වහන්සේ පිළිගත් සියල්ලන්ට එනම්, උන් වහන්සේගේ නාමය අදහාගත් අයට, දෙවියන් වහන්සේගේ දරුවන් ලෙස උපත ලැබීමේ වරම උන් වහන්සේ දෙවා වදාළ සේක. එසේ උපත ලැබූයේ, මානව සන්තතියෙන් වත්, කායික සබඳතාවෙන් වත්, මිනිස් පියෙකුගෙන් වත් නොව, දෙවියන් වහන්සේගෙන් ම ය. ධර්මයාණෝ මාංසගත ව අප සමඟ වැඩ විසූ සේක.

 එය 'වාක්‍යාණෝ' 'මාංශතව' අප අතර වාසය කළ බව අපට ප්‍රකාශ කරයි. ශුද්ධ ලියවිලි විශාරදයන් අපට පවසන්නේ ජොහන්ගේ ග්‍රීක වාක්‍ය ඛණ්ඩයේ දෙවන භාගයේ වචනාර්ථයෙන් පරිවර්තනය කරන්නේ “ඔහුගේ කූඩාරම අප අතරේ” ලෙසිනි. මෙය පළමු ශතවර්ෂයේ, අර්ධ සංචාරක මිනිසුන්ට තේරුම් ගත හැකි රූපකයක් විය. පැරණි ගිවිසුමේ, මිනිසුන් අතර දෙවියන් වහන්සේගේ පැමිණීම බොහෝ විට විස්තර කරනු ලැබුවේ සමිඳාණන් වහන්සේගේ පණිවිඩකරුවෙකු හෝ දූතයෙකු ලෙස ය. නමුත් ශුභාරංචි හෙළිදරව්ව නම්, දැන් එය අප අතර සිටින දෙවියන් වහන්සේම සහ උන්වහන්සේ අපගෙන් කෙනෙකු බවයි. මෙම සංකල්පය අපට ග්‍රහණය කර ගැනීම තරමක් අපහසුය. එඬේරුන් බැහැදැකීමට ගිය ගව ඔරුවේ සිටින බිළිඳා, ශාස්ත්‍රවන්තයන්ගෙන් පිදුම් ලබන ළදරුවා විස්තර කිරීමට මතෙව සහ ලූක් ශුභාරංචි කතුවරුන් මෙවැනි අදහසක් දක්වන්නේ මේ නිසා විය හැකිය.

 සමහර විට නත්තල සමඟ මෙතරම් අනුනාදයක් අපට ඇත්තේ මේ නිසා විය හැකිය. අලුත උපන් බිළිඳකු ජීවිතයේ විශිෂ්ට තෑග්ගක් ලෙස අපි තේරුම් ගනිමු. අලුත උපන් බිළිඳකු තුළ පාරිශුද්ධ භාවයක් ඇත. අහිංසකත්වය සහ මුදු මොළොක් බව ඇත.  

දෙවියන් වහන්සේ මනුෂ්‍යත්වය අත්විඳින ලද මිනිසෙක් බව අපට ප්‍රකාශ කළ හැකිය.ලේ, මස්, ඇටකටු වලින් වේදනා, කදුළ, දුක දැරූ අපව සීමා කරන සෑම දෙයකින්ම සීමා වී, අපගේ දුර්වලකම් දරූ උන්වහන්සේ ඉවසීම සහ මිනිස් ශක්තිය තුළ විමුක්තිය ළඟා කර ගත හැකි බව අපට පෙන්වා දුන් සේක.  අපගෙන් කෙනෙකු වීමෙන්, එම සීමාවන් ජය ගැනීමට සහ මරණයේ අවසාන සීමාව ජය ගැනීමට අපව ඔසවා තැබීමට උන්වහන්සේට හැකි විය. ශාන්ත ඉරේනියස් ප්‍රකාශ කරන ලද්දේ, "ඔහු මනුෂ්‍යත්වයට පත් වූයේ අප දිව්‍යමය වීමටයි." යනුවෙනි.